نشست شهر و طبیعت، تعامل یا تقابل برگزار گردید

باغ من: نشست شهر و طبیعت، تعامل یا تقابل با مبحث چالش های پیش روی صنعت گردشگری و طبیعت، با محوریت ˮهمایش شهداد در بیابان لوتˮ با حضور بیشتر از ۵۰ نفر از فعالان حوزه گردشگری و محیط زیست برگزار گردید.

به گزارش باغ من به نقل از مهر نشست «شهر و طبیعت، تعامل یا تقابل» با مبحث چالش های پیش روی صنعت گردشگری و طبیعت، با محوریت «همایش شهداد در بیابان لوت» با حضور بیشتر از ۵۰ نفر از فعالان حوزه گردشگری و محیط زیست برگزار گردید.
در این نشست که به دعوت مجله گیچ و گروه مردم نهاد قرارسبز به میزبانی خانه وارطان (خانه گفتمان شهر) و همکاری پایگاه خبری گلونی تشکیل شده بود، مخالفان و موافقان این همایش به بیان دیدگاه های خود پرداختند.
هرچند بخش اعظم شهروندان زندگی به شیوه های روستایی و عشایری را ترک گفته و به شهرنشینی روی آورده اند؛ اما نیاز و وابستگی های روانی و جسمی ایشان به طبیعت همچنان پابرجا است. شهروندان هر از گاهی با سبک و روشی متفاوت به دامان طبیعت پناه می برند. اما بهره برداری غیر مسئولانه و ناآگاهانه در دراز مدت تعادل و توازن، پایداری و سلامت طبیعت و جامعه محلی را با تهدیدهای جدی مواجه کرده است؛ زندگی شهروندان در شهرهای کوچک و بزرگ هم از گزند این تهدیدها در امان نیست.
دغدغه مندان هر دو حوزه با عنایت به نگرانی های موجود در بخش محیط زیست و تهدیدهایی که متوجه صنعت گردشگری و جامعه ی محلی است با حضور آقای علی مسلمی مجری همایش شهداد، به نقد و بررسی این همایش پرداختند. برخلاف آن چه تصور می شد این نشست با حضور کم کنش گران حوزه محیط زیست و حضور بیشتر گردشگران و کارشناسان حوزه گردشگری در فضایی انتقادی پیش رفت.
علی مسلمی توریست و جهانگرد بعنوان مجری همایش شهداد صبورانه پاسخ گوی نگرانی ها و پرسش ها بودند و نیما آذری و علی شادلو از اعضای کمیته ملی طبیت گردی ایران هم در بخش هایی از نشست دیدگاه خویش را بر مبنای اصول و تجربیات پیشین، در مورد برگزاری همایش شهداد مطرح نمودند. عمده نقد وارده بر همایش شهداد نادیده گرفته شدن ظرفیت برد منطقه چه بیابان و چه محل کمپ شهداد است که حضار به آن اشاره کردند.
دشت لوت دشتی بیابانی در جنوب شرقی ایران است. این دشت در جنوب شرق ایران با مساحتی بیشتر از ۴۰ هزار کیلومتر مربع (شامل عرصه و حریم) در میان بخشی هایی از استان های کرمان، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی قرار دارد و با مساحتی در حدود ۱۷۵ هزار کیلومتر، حدود ۱۰ درصد از وسعت ایران را دربر گرفته است. بیابان لوت، بیست و هفتمین بیابان بزرگ جهان به حساب می آید.
دشت لوت همچون مناطق فراگرم و خشک جهان است. هسته آن در سال های ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ گرم ترین نقطه بر سطح کره زمین شناخته شده است که بیشترین آن در سال ۲۰۰۵ با بیشینه دمای ۷۰٫۷ درجه سانتیگراد ثبت گردیده است. دانشمندان علت گرمای بالای آنرا رنگ تیره و خشکی سطح آن دانسته اند که باعث جذب گرمای خورشید می گردد.
شَهداد یکی از بخش های شهرستان کرمان از استان کرمان ایران است. این منطقه در ۸۷ کیلومتری شمال شرق شهر کرمان جای دارد. شهداد از جنوب غرب به مناطق کوهستانی و سردسیر سیرچ و از شمال شرق به مناطق کویری و گردشگری بِکری از قبیل کلوت متصل است.
تا قبل از چهلمین اجلاس میراث جهانی در استانبول، ایران دارای ۱۹ اثر ثبت شده در میراث جهانی بود که همه آن ها جزو آثار فرهنگی ایران محسوب می شوند و هیچ اثر طبیعی از ایران در لیست میراث جهانی وجود نداشت. در این اجلاس بیابان لوت بعنوان اولین اثر طبیعی ایران در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
ایران پرونده بیابان لوت و قنات ایرانی را برای ثبت جهانی ارسال کرده بود. ابتدا ۱۱ قنات و سپس بیابان لوت در لیست میراث جهانی گنجانده شد.
ویژگی های بیابان لوت که آنرا شایسته ثبت در لیست میراث طبیعی جهان کرد، بلندترین کلوت های جهان در بخش شرقی کلوت ها، طولانی ترین کلوت های جهان، گرم ترین نقطه جهان با دمای ۷۰.۷ درجه سلسیوس، بلندترین تپه های ماسه ای جهان در ریگ یلان در شرق بیابان لوت و وجود یکی از بلندترین نبکاهای (گلدان صحرا، تل گز یا تل نباتی) جهان با ارتفاع ۱۲ متر است.