نتایج مخرب پروژه های انرژی آبی اروپا و آمریکا برای محیط زیست

باغ من: یک مطالعه تازه نشان داده است که خیلی از پروژه های بزرگ تولید انرژی آبی در اروپا و آمریکا برای محیط زیست فاجعه بار بوده است.
به گزارش باغ من به نقل از ایسنا، هر ساله ده ها سد که خیلی از آنها خطرناک و غیراقتصادی تلقی می شوند درحال برچیده شدن هستند.
با این وجود نویسندگان مطالعه تازه از این بابت نگرانند که ماهیت غیرقابل دوام و ناپایدار این نوع پروژه ها در جهان در حال توسعه به درستی تشخیص داده نشده است.
هم اکنون برای راه اندازی هزاران سد تازه بر رودهایی در آفریقا و آسیا برنامه ریزی می گردد. برق تولید شده از انرژی آبی ۷۱ درصد انرژی تجدیدپذیر در جهان را تشکیل می دهد و نقشی عمده در توسعه خیلی از کشورها ایفا کرده است.
اما کارشناسان می گویند که راه اندازی سد در اروپا و آمریکا در دهه ۱۹۶۰ به اوج رسید و از آن زمان رو به کاهش بوده است به طوری اکنون شمار سدهایی که برچیده می گردد بیشتر از سدهای تازه ای است که ایجاد می شود.
هم اکنون در آمریکا فقط ۶ درصد برق مصرفی از این طریق تولید می گردد. هم اکنون به صورت متوسط هفته ای بیشتر از یک سد در آمریکا و اروپا برچیده می گردد.
نویسندگان مطالعه تازه می گویند مشکل این است که چشم انداز انرژی ارزان سبب شده دولت ها هزینه های کامل زیست محیطی و اجتماعی سدسازی را نادیده بگیرند.
بیشتر از ۹۰ درصد سدهایی که از دهه ۱۹۳۰ به این سو تولید شده بیشتر از میزان پیش بینی شده هزینه داشته است.
به علاوه سدهای زیاد در این کشورها سبب آسیب دیدن سیستم اکولوژیکی رودها، جابه جایی میلیون ها نفر و دامن زدن به تغییرات اقلیمی با استفاده از تجزیه مواد ارگانیک زمین ها و جنگل های سیلاب گیر و در نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای شده است.
به گزارش بی بی سی، پروفسور “امیلیو موران” از دانشگاه ایالتی میشیگان اظهار داشت: معمولا تصویر خیلی خوش آب و رنگی از فواید سدسازی ترسیم می گردد که در نهایت محقق نمی گردد. هزینه های این پروژه ها نادیده گرفته می گردد و سال ها بعد به کل جامعه تحمیل می گردد.
گزارش او به ساخت دو سد بر رود مدیرا در برزیل که پنج سال پیش کامل شد اشاره می کند و حالا به علت تغییرات اقلیمی انتظار می رود فقط کسری از انرژی پیش بینی شده را تولید نماید.
نویسندگان این گزارش می گویند نگرانند که در این میان پروژه های بزرگتر سبب خسارات جبران ناپذیر به رودهای مهم شود.
نتایج این مطالعه در نشریه “پی ان ای اس” چاپ شده است.